Efekty uboczne rozmowy z psychologiem :)

Urlop macierzyński spędziłam na słuchaniu wieeelu webinarów i podcastów. Długie godziny karmienia piersią umilały mi głosy bliskościowych psycholożek. W Internecie możemy znaleźć naprawdę sporo dobrej wiedzy, zarówno przekazywanej na spotkaniach bezpłatnych, jak i zorganizowanych, płatnych kursach.

 

Może Was zaskoczę, ale to nie wiedza, którą zdobywałam była dla mnie najważniejsza. Dużo bardziej potrzebowałam usłyszenia ciepłych, miękkich słów, pełnych wdzięczności, samowspółczucia, szukania potrzeb, zasobów i nowych strategii.

 

W chwilach zmęczenia, po kolejnej nieprzespanej nocy, dniu gdy przedszkolak wyraźnie mówi „tak” swoim potrzebom (a „nie” reszcie świata), usłyszenie bliskościowych słów dawało wytchnienie, nadzieję na lepsze, przypominało o zatrzymaniu się na chwilę, pomagało odpuścić kontrolę, być obecnym tu i teraz i obniżało napięcie.

 

Praca w gabinecie(już niedługo!) daje mi szansę obserwowania podobnego zjawiska. Na początku zupełnie normalne jest spięcie, niepewność, wycofanie, które powoli ustępuje. Kilka razy słyszałam, jak po sesji osoba mówiła, że czuje się, jakby była kilka kilo lżejsza (tak! po wizycie u psychologa , nie po sesji ćwiczeń na siłowni ), jakby ktoś zdjął z jej barków coś ciężkiego. Choć często nie jest to celem naszych spotkań, zdarza się, że taki „efekt uboczny” wychodzi przypadkiem.

 

Ale to nigdy nie jest tak, że to ja coś zdejmuję. Psycholog zadaje pytania, słucha, podsumowuje, zostawia miejsce na ciszę tam, gdzie jej potrzeba (wiecie, jakie to czasem trudne zostać w takiej ciszy przez minutę czy dwie? To jednak temat na oddzielny wpis ). Czasem także przekazanie odrobiny wiedzy, tzw. psychoedukacja, sprawia, że osoby zaczynają czuć się kompetentnie w radzeniu sobie z różnymi trudnościami.

 

Jeśli chcecie poczytać o doświadczeniach spotkań ze mną, zapraszam na podstronę internetową www.emocjeislowa.pl/referencje/.

 

Tak jak planowałam, jutro udostępnię kalendarz z możliwymi terminami. 

 

Do jutra!