Autyzm jest całościowym zaburzeniem rozwoju, co oznacza, że objawy występują w wielu sferach funkcjonowania jednostki. Zaburzenie to występuje częściej niż np. zespół Downa czy cukrzyca – obecnie szacuje się, że pojawia się w 3 przypadkach na 1000 dzieci (u chłopców czterokrotnie częściej niż u dziewcząt).
W kwietniu królować będzie kolor niebieski 🙂
Ten właśnie kolor jest symbolem solidarności z osobami z autyzmem. Przez cały miesiąc będą mogli Państwo zobaczyć różne akcje związane ze „świeceniem na niebiesko” – zwiększaniem świadomości tego całościowego zaburzenia rozwojowego.
2 kwietnia obchodzony jest Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Tego dnia (sobota) przyłączam się do akcji Poradnika Autystycznego – zapraszam na bezpłatne konsultacje rodziców zaniepokojonych rozwojem swoich pociech. Na takim spotkaniu nie będziemy stawiali żadnych diagnoz, ale sprawdzimy czy dziecko rozwija się prawidłowo i potwierdzimy bądź rozwiejemy wątpliwości. Im wcześniej zauważy się niepokojące sygnały i rozpocznie terapię, tym lepsze są rokowania. Zapisy na bezpłatne konsultacje pod numerem telefonu: 505 685 255.
W odniesieniu do autyzmu można spotkać wiele terminów, z których część jest już traktowana jako historyczne (autyzm klasyczny, Zespół Kannera, autyzm wczesnodziecięcy), inne poddawane są dyskusji (autyzm dziecięcy wyodrębniony w klasyfikacji ICD-10), pozostałe natomiast unikają jednoznacznego stwierdzenia zaburzenia (cechy/ tendencje/ zachowania autystyczne) czy ukazują kontinuum (autystyczne spektrum zaburzeń). Obraz osób z autyzmem jest niejednorodny, choć zauważa się charakterystyczną dla zaburzenia triadę objawów: w sferze społecznej, komunikacyjnej i zachowania. Przy niejednorodności populacji osób z autyzmem pod terminem autyzm mogą się więc kryć różne problemy i ich nasilenie połączone ze sobą podobieństwem wzorca zachowania.
Aby rozpoznać autyzm należy stwierdzić określoną liczbę symptomów, które należą do triady autystycznej, w której zakres wchodzą:
- znacznie ograniczone zdolności tworzenia relacji z innymi ludźmi oraz uczestniczenia w interakcjach społecznych (np. brak pokazywania, przynoszenia lub wskazywania obiektów zainteresowania, zaburzenia kontaktu wzrokowego, nieodpowiednia mimika twarzy i inne),
- zaburzenia w komunikowaniu się – zarówno werbalnego, jak i niewerbalnego
(np. brak mowy, jej opóźnienie lub nieprawidłowości, echolalie, język stereotypowy, odwracanie zaimków, problemy w podjęciu dialogu, zaburzenia inicjowania lub podtrzymania kontaktu, dosłowność rozumienia języka, nieprawidłowa melodia mowy i inne), - schematyzm w zachowaniu oraz ograniczony repertuar aktywności
i zainteresowań połączony z brakiem wyobraźni (np. sztywne przywiązanie do specyficznych lub niefunkcjonalnych rytuałów, powtarzalne manieryzmy ruchowe, jak trzepotanie rękoma czy kręcenie się, koncentrowanie się na częściach obiektów lub ich właściwościach – zapachu, kształtu i itd.).
Comments are closed.